Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People ? ΙΒΒΥ) το 1966.

Σε όλες τις χώρες τα παιδιά, οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, οι μεταφραστές, οι βιβλιοθηκάριοι, οι εκδότες και οι εκπαιδευτικοί γιορτάζουν την παγκόσμια αυτή ημέρα με διάφορες εκδηλώσεις σε σχολεία, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, πλατείες και άλλους χώρους, δείχνοντας έτσι την αγάπη και το ενδιαφέρον τους για τα βιβλία και το διάβασμα.

    Τιμώντας αυτήν την ξεχωριστή ημέρα το 13^ο Δημ. Σχ. Βέροιας προσκάλεσε την εκπαιδευτικό ? συγγραφέα κ. Φιλοθέη Σινώλα, η οποία παρουσίασε το βιβλίο της« Της πόλης το παιδί».

«Ανάμεσα στους ανθρώπους μιας μεγαλούπολης  ζουν και μικρά παιδιά. Ζουν σ” αυτή την τσιμεντούπολη με το ρυθμό της, απολαμβάνουν τα αγαθά, όπως φρούτα και λαχανικά, έτσι όπως είναι. Δεν έχουν τις ευκαιρίες να γνωρίσουν απ” ευθείας  πράγματα γύρω απ” αυτά. Δεν ξέρουν ξεκάθαρα, πολλές φορές, τι είναι αυτά που έφτασαν στο τραπέζι τους, πώς δημιουργήθηκαν, τι προσφέρουν στον καθένα που τα καταναλώνει. Γι” αυτό και κλέβουν κάθε ευκαιρία για να μάθουν. Αυτό συνέβη και με τον ήρωα της ιστορίας της «ΠΟΛΗΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ» . «Της πόλης το παιδί» παίρνει τις απαντήσεις του και γυρίζει στο σπίτι του κρατώντας καλά φυλαγμένα στο μυαλό του όσα διδάχτηκε και έμαθε.»

Το έργο συνοδεύεται και από το Διάνθισμα που περιέχει διαθεματικές ενότητες με δραστηριότητες για τα παιδιά (ζωγραφική, παιχνίδια του νου και του σώματος, ποιήματα, τραγούδια, ανέκδοτα, παροιμίες κ.α.). 

       Η εκπαιδευτικός ? συγγραφέας κ.Φιλοθέη Σινώλα γεννήθηκε στη Βέροια, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής. Κατέχει τα πτυχία της Κλασικής φιλολογίας και της Ιστορίας ? Αρχαιολογίας. Η αγάπη της προς τα παιδιά την ωθεί να πάρει και το πτυχίο της Προσχολικής Αγωγής Δραστηριοτήτων Δημιουργίας και Έκφρασης, ενώ ταυτόχρονα να ασχοληθεί με τη συγγραφή παιδικών έργων.

       Εκτός από το παρόν « ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ», έργο της είναι και τα «ΠΑΙΔΙΚΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ» που διαβάστηκαν σε παιδική εκδήλωση στη Βέροια και τα οποία δεν έχουν εκδοθεί ακόμη.

Τα παιδιά  άκουσαν με προσοχή τη  συγγραφέα που τους ανάγνωσε αποσπάσματα από το βιβλίο της και μετά συμμετείχαν με ενθουσιασμό στις δραστηριότητες που ακολούθησαν.

     Η διεύθυνση, το εκπαιδευτικό προσωπικό και οι μαθητές του σχολείου ευχαριστούμε θερμά την εκπαιδευτικό ? συγγραφέα κ. Φιλοθέη Σινώλα που ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση μας να παρουσιάσει το βιβλίο της με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου. 

Την Παγκόσμια ημέρα παιδικού λογοτεχνικού βιβλίου που εορτάζεται στις 2 Απριλίου ? ημέρα γενέθλιων του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν-

τίμησε για ακόμη μία χρονιά η Δημοτική βιβλιοθήκη Βέροιας  «Θ. Ζωγιοπούλου»  της ΚΕΠΑ διοργανώνοντας μια εκπαιδευτική δράση με τίτλο «Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι».

Ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα, οι μαθητές της Δ΄ Τάξης του 13^ου Δ. Σχ. Βέροιας μαζί με τη δασκάλα τους Δέσποινα Κουπελίδου συμμετείχαν στη δράση την Τρίτη 29-3-2016.

Μέσα από την αφήγηση ενός παραμυθιού ταξίδεψαν στη χώρα του ονείρου και μετά έγραψαν και εικονογράφησαν δικές τους φανταστικές ιστορίες ? παραμύθια.

Οι μαθητές ευχαρίστησαν την υπεύθυνη της βιβλιοθήκης που τους έδωσε την ευκαιρία να βγουν για λίγο από την τάξη και να πάρουν μέρος στη δράση.

Oι μαθητές του Σχολείου μας στις 19/2/2016 επισκέφθηκαν το Ιστορικό-Λαογραφικό & Φυσικής Ιστορίας Μουσείο Κοζάνης

Η ξενάγηση από τον υπεύθυνο του Μουσείου υπήρξε άριστη .Οι μαθητές μας αποκόμισαν πλούσιες εμπειρίες

Το Ιστορικό-Λαογραφικό & Φυσικής Ιστορίας Μουσείο Κοζάνης ιδρύθηκε το 1969 και εγκαινιάσθηκε επίσημα στις 10 Οκτωβρίου 1987. Το Μουσείο είναι δημιούργημα του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Ν. Κοζάνης.
Η πρώτη Ιστορική-λαογραφική συλλογή ιδρύθηκε στα τέλη του 1968 με αρχές του 1969 και εγκαταστάθηκε περιοδικά σε διάφορα μισθωμένα μικρά καταστήματα της πόλης. Από το 1975 έως το 1984 εγκαταστάθηκε σε κτίριο της Φιλόπτωχου Αδελφότητας Κυριών Κοζάνης. Το 1979, ιδρύθηκε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο προαναφερθέν κτίριο. Σ” αυτή την πρώτη έκθεση το ιστορικό τμήμα περιελάμβανε όλη την ιστορική πορεία της Κοζάνης. Παράλληλα συγκροτήθηκε η Λαογραφική συλλογή στην οποία εκτίθονταν τα εξής θέματα: παραδοσιακές ασχολίες πρωτογενούς παραγωγής, εργαστήρια και επαγγέλματα, πνευματικός και κοινωνικός βίος, οικογενειακή ζωή. Οι παραπάνω συλλογές μεταστεγάστηκαν τέσσερις φορές σε διάφορα μισθωμένα, αλλά ακατάλληλα κτίρια. Τη Διοίκηση του Συνδέσμου απασχολούσε πάντα το πρόβλημα της μόνιμης στέγασης των συλλογών, σε ιδιόκτητο οίκημα. Κατά τα έτη 1980-1983 ανεγέρθη το κτίριο, στο οποίο στεγάζεται σήμερα το Μουσείο. Το έτος 1993 αναγέρθηκε, για να στεγάσει την νέα πτέρυγα του Μουσείου, νέο τετραώροφο κτίριο, κατ” επέκταση του πρώτου.

Το Ιστορικό-Λαογραφικό και Φυσικής Ιστορίας Μουσείο ανήκει στην κατηγορία των Ιστορικών-Λαογραφικών Μουσείων. Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Περιλαμβάνει τις εξής θεματικές κατηγορίες: Έκθεση Φυσικής Ιστορίας (από την Παλαιολιθική εποχή μέχρι και τους νεότερους χρόνους),Αρχαιολογική- Βυζαντινή έκθεση (από το 7000 π.Χ. έως 1453 μ.Χ.), Ιστορική έκθεση (από το 1453 έως 1944), Λαογραφική έκθεση, που θεωρείται και η σημαντικότερη, (από το 1640 έως 1960), Πινακοθήκη νεότερων χρόνων, Συλλογή γραμματοσήμων (1861-2004) και Συλλογή ραδιοφώνων (1930-1960).
Στόχος της ίδρυσης του Μουσείου ήταν η διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μέσω της καταγραφής και περισυλλογής των αντικειμένων, με απώτερο σκοπό την εκπαίδευση και την επιμόρφωση των επισκεπτών.

Εμπνευστής, οραματιστής και δημιουργός του Ιστορικού-Λαογραφικού & Φ. Ιστορίας Μουσείου Ν. Κοζάνης και του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα στο Μπούρινο ήταν ο Δάσκαλος Κωνσταντίνος Ε. Σιαμπανόπουλος ο οποίος αφιέρωσε όλη τη ζωή του στη διάσωση, περισυλλογή, προβολή του πολιτισμού και της παράδοσης του τόπου μας.

Στα πλαίσια των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων και της ευέλικτης ζώνης ,την Πέμτη 25/2/2016 και ώρα 10.00, το Σχολείο μας  πραγματοποίησε  εκδήλωση με θέμα: <<οι ευεργετικές ιδιότητες του δάσους.>> ,ομιλητής ο Δ/ντης δασών Ημαθίας Κ.Ιωάννης Αθανασιάδης.
Πρόγαμμα ευέλικτης ζώνης <<οι πλαγιές του Βερμίου>>.

AΠΟΨΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΚΠΕ

Την Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου, τα παιδιά της ΣΤ΄ και της Δ΄ τάξης μαζί με τις Δασκάλες τους Καρολίδου Χαρίκλεια και Κουπελίδου Δέσποινα αντίστοιχα, επισκέφτηκαν το Κ.Π.Ε. Νάουσας.

«Τι είδα, άκουσα έμαθα από την επίσκεψή μου στο Κ.Π.Ε. Νάουσας»

Στο νομό μας υπάρχουν όλα τα οικοσυστήματα, αλλά εμείς αποφασίσαμε να μελετήσουμε το δασικό. Έτσι κάναμε μια ευχάριστη εκδρομή, με το λεωφορείο, στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Νάουσας.
Εκεί ο υπεύθυνος, ο κύριος Νίκος, μας έκανε μία παρουσίαση και μας μίλησε για το δάσος και μας έμαθε πώς να συμπεριφερόμαστε.
Ακούσαμε διάφορα πράματα για το βουνό μας, το Βέρμιο και για τα χωριά που είναι στις πλαγιές του. Μας μίλησε για τις ωφέλειες του δάσους και τι πρέπει να κάνουμε για να το προστατέψουμε.
Έπειτα μας ξενάγησε στο βουνό και μας μίλησε για τα έμβια και τα άβια στοιχεία του.
Μας είπε πως τα ζώα και τα φυτά είναι μια τροφική αλυσίδα. Οι σχέσεις που έχουν μεταξύ τους είναι ότι το ένα αποτελεί τροφή για το άλλο και ότι όταν ένα είδος ζώου ή φυτού ελαττωθεί ή εξαφανιστεί, ένα άλλο δε βρίσκει τροφή.
Είδαμε ζώα, πολλά φυτά του δάσους που δεν τα ξέραμε και μικροοργανισμούς.
Κάναμε περίπατο και μαζέψαμε φυτά. Μας έμαθε πώς να τα ξεχωρίζουμε, την ονομασία τους, να βρίσκουμε το ύψος τους και γιατί κάποια δέντρα ρίχνουν τα φύλλα τους. Τι κάνουν οι μύκητες και για τη σφίγγα που γεννάει το αυγό της πάνω στη Βελανιδιά και αυτή προστατεύει το αυγό.
Ήμασταν τυχεροί που είδαμε μια σαύρα και λίγο πιο έξω ένα αγριογούρουνο. Ακούσαμε ένα κοράκι και διάφορους ήχους. Νοιώσαμε τον αέρα, το οξυγόνο και το έδαφος.
Είδαμε διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες στο δάσος όπως ένα πέταλο αλόγου, ποτήρια και μπουκάλια και ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο.
Κάναμε κι εμείς μια δραστηριότητα. Χωριστήκαμε σε ομάδες και φτιάξαμε σπιτάκια για τα ζώα με πέτρες, ξύλα και φύλλα.
Περάσαμε πολύ ωραία και ήταν τέλεια! Θα θέλαμε να ξαναπάμε!

Κείμενο που έγραψαν τα παιδιά της Δ΄ τάξης

Τα παιδιά της Γ΄ και της Δ΄ τάξης του σχολείου μας μαζί με τις δασκάλες τους Παπαγεωργίου Αθηνά και Κουπελίδου Δέσποινα αντίστοιχα, ξεναγήθηκαν στο χώρο του ελαιοτριβείου του κ. ΝΤΑΜΠΩΣΗ ΙΩΑΝΝΗ που βρίσκεται στην Κουλούρα.
Είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ολόκληρη την διαδικασία παρασκευής ελαιολάδου και όλων των άλλων υποπροΐόντων.

Η Δασκάλα του σχολείου Γραμματικοπούλου Όλγα με την ομιλία της μετέφερε το μήνυμα της γενοκτονίας στους μαθητές  μας.

Η  γενοκτονία των Ποντίων

Ημέρα μνήμης η σημερινή

Η  19^η Μαΐου , ύστερα από ομόφωνη  απόφαση της Βουλής των Ελλήνων(στις 24 Φεβρουαρίου του 1994) , καθιερώθηκε ως Ημέρα Μνήμης της  Γενοκτονίας του  Ποντιακού Ελληνισμού. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ζωντανεύει στις συνειδήσεις όλων των Ελλήνων η μαρτυρική θυσία των Ποντίων αδελφών μας για να κρατήσουν την εθνική και πολιτιστική τους ταυτότητα.

Ο Ελληνισμός του Πόντου ήταν ένας λαός δραστήριος, δημιουργικός και φιλόξενος. Είχαν στα χέρια τους το εμπόριο και την οικονομία και αποτελούσαν την άρχουσα τάξη ολόκληρης της τότε κοινωνίας  . Διέπρεπαν στα γράμματα και συνετέλεσαν στην πνευματική της ανάπτυξη. Μ? άλλα λόγια υπήρξαν το άνθος της οικονομικής και της πνευματικής ανάπτυξης εκείνου του τόπου. Ο απλός τουρκικός λαός αναγνώριζε τη συμβολή και την προσφορά των Ελλήνων Ποντίων, όμως άλλα ήταν τα κέντρα των αποφάσεων μέσα και έξω από την Τουρκία.

Οι Πόντιοι, λαός γεννημένος με βαθιά ελληνική και χριστιανική συνείδηση, καταδιώκονταν πάντα από τους Τούρκους. Και αυτό γιατί δε διάλεξαν την καλοπέραση του συμβιβασμού, δεν προτίμησαν την σιγουριά της υποταγής , αλλά πήραν το δύσκολο δρόμο της αντίστασης, το δρόμο των αθάνατων αξιών και θυσιάστηκαν για την ιδέα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Η εξόντωση και οι διώξεις των Ποντίων ήταν διαρκές και συνεχές έγκλημα ,κυρίως δε στις δυο πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα.

Με την κήρυξη του α΄ παγκοσμίου πολέμου το 1914, η Τουρκία μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας. Το σατανικό αυτό δίδυμο μπορούσε τώρα να εφαρμόσει το παλιό σχέδιο εξόντωσης των χριστιανών , χωρίς να φοβάται πια μήπως αντιδράσουν οι υποτιθέμενοι σύμμαχοι  των χριστιανών ?Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι-που τώρα βρίσκονταν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο πόλεμος έλυσε τα χέρια τους για δράση. Έτσι λοιπόν στις 20 Ιουλίου του 1914, κήρυξαν γενική επιστράτευση στην οποία συμπεριλαμβάνονταν και οι Πόντιοι.

Όλοι οι άντρες  ηλικίας 19-45 χρόνων κλήθηκαν στον πόλεμο. Όσοι δεν παρουσιάζονταν  μέσα σε διάστημα 11 ημερών, κρίνονταν λιποτάκτες και θανατώνονταν. Με τη νομική κατοχύρωση της διαταγής (για επιστράτευση) άρχισαν να εξοντώνουν όσους Πόντιους είχαν στη μαύρη λίστα (και δυσχέραιναν το «έργο» τους) με τη δικαιολογία της λιποταξίας.

Στη συνέχεια οι Τούρκοι με τη συγκατάθεση της Γερμανίας απομάκρυναν τους Έλληνες του Πόντου από τον τακτικό στρατό και τους τοποθέτησαν στα τάγματα εργασίας. Με πρόφαση την έλλειψη εμπιστοσύνης στους Πόντιους στρατιώτες δημιουργήθηκαν τα τάγματα αυτά για την κατασκευή δρόμων και άλλων έργων. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για τάγματα θανάτου, αφού οι στρατιώτες διαβίωναν σε απάνθρωπες συνθήκες πείνας και κακουχιών, ενώ κατά χιλιάδες πέθαιναν από πυρετό και ασθένειες όπως τύφο και χολέρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της βάρβαρης μεταχείρισης των Ποντίων είναι το παρακάτω ντοκουμέντο:

«Πληροφορηθήκαμε ότι οι προδότες της πατρίδας Ρωμιοί στρατιώτες δε δουλεύουν όταν βρέχει. Επειδή αδυνατούμε να επιτύχουμε το σκοπό μας και επιπλέον χρεωνόμαστε με  800 γραμμάρια σιτάρι, κατόπιν συνεννόησης με τον διοικητή των εργατικών ταγμάτων, να τους στέλνετε  να εργάζονται με βροχή και με χιόνια.»

Στις κακουχίες αυτές προστέθηκε και η εχθρική συμπεριφορά των ντόπιων πληθυσμών στους οποίους η τουρκική διοίκηση παρουσίασε τους Πόντιους «στρατιώτες» ως αιχμάλωτους πολέμου.

Στις  28/11/1916 ο Ραφέτ Μπέης ανακοίνωσε στον αυστριακό πρόξενο της Αμισού του Πόντου : «Πρέπει τώρα να τελειώσουμε με τους Έλληνες» .

Ήδη από τα προηγούμενα χρόνια είχε καλλιεργηθεί στον τουρκικό λαό ο θρησκευτικός και εθνικιστικός φανατισμός με σύνθημα  « Η Τουρκία στους Τούρκους».Έτσι από τα τέλη του 1916 ετοιμάστηκε ειδικό σχέδιο για την γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού.

Στις συμβουλές των φιλότουρκων πρεσβευτών προς τους Νεότουρκους για πιο ανθρώπινη μεταχείριση των Ελλήνων υπηκόων ,ο πρωτεργάτης της γενοκτονίας Ταλαάτ Μπέης ,υπουργός εσωτερικών τότε, απάντησε(31/1/1917): «Βλέπω για την Τουρκία να πλησιάζει η ώρα να ξεκαθαρίσουμε με τους Έλληνες όπως το 1915 με τους Αρμένιους».

Επειδή όμως η γενοκτονία των Αρμενίων προκάλεσε την οργή και την αντίδραση  της κοινής γνώμης των κρατών του πολιτισμένου κόσμου, στην περίπτωση των Ελλήνων έπρεπε να παρουσιάσουν μια ευλογοφανή δικαιολογία.

Η εμπόλεμη ,λοιπόν, Τουρκία διέταξε για λόγους ασφαλείας τη μεταφορά των Ελλήνων έξω από το θέατρο των επιχειρήσεων. Πίσω από το  νομιμοφανές αυτό σχέδιο κρυβόταν η υποκρισία ενός ύπουλου καθεστώτος ,το οποίο δεν είχε ούτε ιερό ούτε όσιο.

Οι Τούρκοι προχώρησαν λοιπόν στα επόμενα γενοκτονικά τους σχέδια χρησιμοποιώντας πρωτοφανείς μεθόδους για την εξόντωση των Ελλήνων.

Μια τέτοια μέθοδος εξόντωσης ήταν η αδικαιολόγητη και  βίαιη μετακίνηση γυναικόπαιδων και γερόντων με πορεία πολλών ημερών, χωρίς τροφή .

Οι εκτοπιζόμενοι δεν επιτρεπόταν να σταθμεύουν σε κατοικημένα μέρη, αλλά μόνο σε μέρη έρημα και εκτεθειμένα στις χειμερινές συνθήκες με στόχο την εξόντωσή τους. Επιπλέον οι Τούρκοι τους απαγόρευαν  να δώσουν βοήθεια στους γέρους γονείς ή στα ανήλικα παιδιά και τους αρρώστους, οι οποίοι εγκαταλείπονταν στα φαράγγια και στα δάση και πέθαιναν από την πείνα ή αποτελειώνονταν από τους στρατιώτες. Άλλες φορές πάλι δέχονταν τις επιθέσεις των άτακτων Τούρκων τσετέδων, αδίστακτων φονιάδων, που έσφαζαν, σκότωναν και ατίμαζαν χωρίς να δώσουν σε κανέναν λογαριασμό.

Από την άλλη μεριά τα εγκαταλελειμμένα σπίτια και η συνολική ανυπολόγιστης αξίας  ακίνητη περιουσία των μετακινούμενων χωρίς προορισμό Ποντίων, λεηλατούνταν και καίγονταν .Στα παραπάνω ήρθε να προστεθεί και το  φοβερότερο όλων: Τα επίσημα όργανα της τουρκικής τότε κυβέρνησης με πρόφαση την προστασία των  μικρών παιδιών, τα εκτούρκιζαν και τα κρατούσαν σε τουρκικές σχολές.

Μπροστά σε αυτή την απροκάλυπτη μέθοδο εξόντωσης, πολλοί Πόντιοι κατέφευγαν στα βουνά. Έτσι άρχισαν να δημιουργούνται οι ελληνικές αντάρτικες ομάδες σωτηρίας. Αυτές προστάτευαν τα αθώα γυναικόπαιδα και τους υπόλοιπους αμάχους και τιμωρούσαν τους Τούρκους που αυθαιρετούσαν και προέβαιναν σε εγκληματικές πράξεις εναντίον τους.

Η δράση των ανταρτικών ομάδων έφερε μεγάλη αναστάτωση στις τουρκικές δυνάμεις .Απ? όλες τις περιοχές του Πόντου την καλύτερη τύχη είχε η Τραπεζούντα. Εκεί ο Μητροπολίτης Χρύσανθος είχε κατορθώσει να δημιουργήσει κλίμα καλής συνεργασίας με τις τουρκικές αρχές και πέτυχε να εξαιρεθούν από την στράτευση δάσκαλοι και ιερωμένοι , για να μην κλείσουν τα σχολεία και οι εκκλησίες.

Οι Τούρκοι εμπιστεύονταν τόσο τον Χρύσανθο, ώστε τον άφησαν διοικητή της πόλης όταν τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Με την αποχώρηση όμως των ρωσικών στρατευμάτων , οι Τούρκοι εξαγριώθηκαν ακόμη περισσότερο με αποκορύφωμα την άφιξη του Κεμάλ στην Σαμψούντα στις 19 Μαΐου του 1919.

Οι Πόντιοι τότε με περισσό θάρρος και γενναιότητα πολέμησαν και αντιστάθηκαν στη γενοκτονική επιδρομή των  Νεότουρκων του Κεμάλ γράφοντας σελίδες ηρωισμού ισάξιες με  του 1821. Η ηρωική Σάντα αναδείχτηκε σε νέο Σούλι και το χορό του Ζαλόγγου τον χόρεψαν το ίδιο ελεύθερες με τις Σουλιώτισσες  οι Πόντιες στο Σιμικλή της Κερασούντας.

Δυστυχώς ο αγώνας του Ποντιακού Ελληνισμού κάτω από κακές συγκυρίες δεν έφερε το ποθητό αποτέλεσμα.

Ο απολογισμός όλων των παραπάνω είναι ο εξής:

Σε 353.000 υπολογίζονται αυτοί που  δολοφονήθηκαν «εν ψυχρώ» ή πέθαναν από τις ταλαιπωρίες, τις στερήσεις, τις αρρώστιες, την πείνα και τη δίψα, από το κρύο ή την αφόρητη ζέστη . Οι υπόλοιποι για να γλυτώσουν κατέφυγαν στη Ρωσία.

Από τους 1.300.000 Ελληνοπόντιους μετά από την τρομερή γενοκτονία του 1914-1922, μόνο 400.000 Έλληνες του Πόντου και του Καύκασου κατόρθωσαν να έρθουν ζωντανοί στην Ελλάδα.

Ένας ολόκληρος λαός ,ο ποντιακός λαός, σφαγιάστηκε ή  εκπατρίστηκε. Μια γωνιά του Ανατολικού Ελληνισμού ερημώθηκε.

Στατιστικά θεωρείται ότι αποδεκατίστηκε το 48% των Ελλήνων του Πόντου. Συνεπώς, στις 19 Μαΐου του 1919 τοποθετείται απλά η έναρξη της αρχής του τέλους, της συστηματικής πλέον γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Η σημερινή ημέρα αποτελεί ημέρα πένθους του Ελληνισμού και  μνήμης των Ποντίων , αλλά και ημέρα γιορτής και υπερηφάνειας για την προάσπιση  των εθνικών ιδανικών και τη διατήρησης της εθνικής μας  φυσιογνωμίας .

Η μνήμη παραμένει ζωντανή στις μέρες μας, μας διδάσκει και μας προειδοποιεί. Η σημερινή Τουρκία εξακολουθεί να κατέχει παράνομα μεγάλο μέρος της Κύπρου. Εξακολουθεί να αρνείται πεισματικά τη σύγχρονη πραγματικότητα, το Διεθνές Δίκαιο και απειλεί το Αιγαίο, με παράνομες διεκδικήσεις και καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου χώρου.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα έχουμε χρέος να κάνουμε σαφές πως κανένα κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας δεν είναι διαπραγματεύσιμο και είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε τη θέση μας. Παράλληλα δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια για μια ειρηνική προσέγγιση των δυο λαών.

Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις με εθνική αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα. Με επίγνωση πως μια ισχυρή Ελλάδα, μπορεί να αντισταθεί στα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία του αιώνα μας και μας υπενθυμίζει πως μόνο όταν οι Έλληνες στάθηκαν ενωμένοι , κατάφεραν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τους εξωτερικούς κινδύνους.

Αν ο ελληνισμός έχασε τόπους και χώρες ,δεν έχασε την πατρίδα του ,γιατί πατρίδα του είναι ο πολιτισμός και οι άνθρωποι.

Το χρέος μας είναι να διατηρήσουμε την Εθνική Μνήμη ζωντανή και να δημιουργήσουμε ενωμένοι μια καλύτερη Ελλάδα. Αυτή θα είναι η δικαίωση για τις γενιές που πέρασαν και η λύτρωση για τις γενιές που έρχονται.

Λαός χωρίς μνήμη, δεν έχει μέλλον.

Αφιερωμένος  στη μνήμη   του   πατέρα  μου Παύλου

Σε τρεις ακόμη δράσεις συμμετείχαν οι μαθητές της Δ΄τάξης του 13^ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας μαζί με τη δασκάλα τους Κουπελίδου Δέσποινα, κλείνοντας έτσι τον κύκλο των εκπαιδευτικών επισκέψεων που πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια της υλοποίησης του περιβαλλοντικού προγράμματος «το νερό στοιχείο ή στοιχείο».

Την Δευτέρα 11-5-2015 επισκέφτηκαν το Κ.Π.Ε. Νάουσας και περπάτησαν στο πανέμορφο άλσος του «Αγίου Νικολάου» μέχρι της πηγές του ποταμού «Αράπιτσα». Οι μαθητές παρακολούθησαν με αμείωτο ενδιαφέρον την παρουσίαση και συμμετείχαν στην ξενάγηση και στις δραστηριότητες που είχαν ετοιμάσει γι΄αυτά οι υπεύθυνοι του κέντρου.

   Η δεύτερη δράση πραγματοποιήθηκε στο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Βέροιας την Παρασκευή 15-5-2015 με την συμβολή της μουσειοπαιδαγωγού – μουσειολόγου ΕφΑ κ. Παπαργυρούδη Φώτω, τα παιδιά άκουσαν, ρώτησαν, έμαθαν, ζωγράφισαν.  

  Την Τετάρτη 20-5-2015,ακολουθώντας τις οδηγίες της υπευθύνου σχολικών προγραμμάτων κ. Αντωνιάδου Έφης, περπάτησαν κατά μήκος της κοίτης του Τριποτάμου, συμμετείχαν σε δραστηριότητες και περιηγήθηκαν στην διατηρητέα χριστιανική και Εβραΐκή συνοικία.

Την Τρίτη 5-5-2015 οι μαθητές του 13^ου Δ.Σ. Βέροιας επισκέφτηκαν το Μουσείο Εκπαίδευσης «Χ. Τσολάκης» 

Το Σχολείο μας πραγματοποίησε εθελοντική καθαριότητα στον αύλειο χώρο συμμετέχοντας έτσι  στην καμπάνια <<Let?s do it Greek?>> .

  Τα άχρηστα υλικά, τα οποία βρέθηκαν στην αυλή και στους γύρω χώρους του Σχολείου, συγκεντρώθηκαν σε μαύρες πλαστικές σακούλες και τοποθετήθηκαν στον κάδο ανακύκλωσης. Μία δράση που άρεσε στους μαθητές μας .Επίσης έγινε κατανοητό    ότι όλα τα  άχρηστα υλικά  μπορεί να ανακυκλωθούν .αφού υποστούν ανάλογη επεξεργασία.

οχι-στο-ρατσισμο-2-τελικο (11)οχι-στο-ρατσισμο